Wszystko co chcesz wiedzieć o gazobetonie

   Beton komórkowy wytwarza się z łatwo dostępnych, ale i odpowiednio przygotowanych surowców:

   Gęstość objętościowa jest to stosunek masy betonu komórkowego do objętości, jaką zajmuje on łącznie z porami. W zależności od gęstości objętościowej w stanie suchym wyróżnia się odmiany betonu komórkowego (tab.1).
Porównanie gęstości objętościowej betonu komórkowego z gęstością objętościową innych powszechnie stosowanych materiałów jest korzystne dla betonu komórkowego. Jest on około 2-3 krotnie lżejszy od analogicznych ceramicznych i betonowych materiałów (z wyjątkiem pustaków ceramicznych poryzowanych). Dzięki swej lekkości elementy z betonu komórkowego mogą mieć rozmiary kilkunastu i więcej jednostek ceramicznych, nie przekraczając przy tym wielkości i ciężaru umożliwiającego ręczne ustawianie w murze. Niski ciężar to również łatwiejszy transport, mniejsze obciążenie fundamentów.

Beton komórkowy ma szerokie zastosowanie w budownictwie. Jako materiał lekki i łatwy w obróbce oraz zapewniający dobrą izolację cieplną i akustyczną, jest szczególnie przydatny przy budowie ścianek działowych, adaptacji pomieszczeń i pogrubianiu murów. Do łączenia bloczków betonu komórkowego używamy specjalnych zapraw klejowych.

MATERIAŁY BUDOWLANE są coraz droższe tak samo jak coraz droższe są USŁUGI BUDOWLANE. Wszystko to sprawia, że jednym z podstawowych kryteriów wyboru technologii i materiałów budowlanych jest pracochłonność określana w roboczogodzinach wykonania poszczególnych robót z podziałem na robotników kwalifikowanych (a więc droższych) jak murarze, tynkarze, betoniarze itd. oraz na pracowników pomocniczych (tańszych), niezbędnych do wykonania określonego obiektu, które w budownictwie najczęściej odnoszą się do wybudowania m3 lub m2 ściany, stropu, podłoża, dachu, itd.

Budownictwo z powszechnym zastosowaniem bloczków z betonu komórkowego, zarówno w ścianach zewnętrznych, jak i wewnętrznych – działowych, ze względu na optymalne wymiary i wagę bloczków, znakomitą przyczepność zaprawy do bloczków, możliwość “sklejenia” bloczków specjalnym klejem, łatwość obróbki, a także pionowania ścian charakteryzuje się zdecydowanie niższą pracohłonnością od budownictwa z różnego rodzaju pustaków i cegieł.

Beton komórkowy (ang. ACC - Aerated autoclaved concrete) – materiał budowlany, rodzaj lekkiego betonu otrzymywanego poprzez wprowadzenie gazu, zwykle powietrza pod odpowiednim ciśnieniem do plastycznej mieszanki cementowej, w wyniku czego powstają w nim jednorodne pory, zwane komórkami.

Istnieją dwie metody wprowadzania powietrza: przez reakcję chemiczną – najczęściej proszek aluminiowy wprowadzony do cementu (gazobeton) lub przez dodanie do mieszanki czynnika pianotwórczego, który wprowadza pęcherzyki podczas mieszania przy dużej prędkości (pianobeton). Beton komórkowy wykazuje wysoką odkształcalność cieplną i wilgotnościową oraz wysoki skurcz (zmiana objętości).

Twórcą technologii produkcji bloczków z betonu komórkowego YTONG był szwedzki naukowiec, Axel Erikson (zob. Ytong), obecnie firma Ytong przoduje w dziedzinie najnowszych technologii systemu budowania z betonu komórkowego, jako pierwsza wprowadziła cienkospoinowe zaprawy klejowe i system pióro-wpust w miejsce spoin pionowych. Poprzez "system" należy rozumieć nie tylko bloczki, ale U-kształtki, nadproża i inne elementy konieczne dla muru jednowarstwowego.

Beton komórkowy stosowany jest najczęściej ze względu na jego niską przewodność cieplną w przegrodach. Materiał ten zapewnia dobrą ognioodporność. Poddaje się piłowaniu i utrzymuje gwoździe. Ma dobrą odporność na działanie mrozu. Zbrojenie w betonie komórkowym szybko ulega korozji, dlatego musi być zabezpieczone.

Beton komórkowy można klasyfikować wg:

W Polsce do najpopularniejszych należą klasy „500” i „600”, oraz „400”. Niektóre firmy wytwarzają jeszcze lżejsze odmiany „350” i „300”. Mają one jeszcze lepsze parametry izolacyjne, jednak maleje w nich odporność na ściskanie.

Przy czym odmiana 400, 350, przy grubości 36,5 cm z zastosowaniem cienkospoinowej zaprawy klejowej może być użyta do budowania w technologii muru jednowarstwowego (bez potrzeby docieplania).